Vorige week heb ik een dagje gedwaald in Groningen / Drenthe. Natuurlijk wilde ik een hunebed 
zien.
Deze stond vervaarlijk te kijken, terwijl hij toch een prachtig uitzicht had over de velden en beschut stond onder bomen.De achterkant van de hunebed was weerloos, de stenen kusten elkaar in hun laatste levensfase.
Een steen wees de weg naar het volgende hunebed.
In Zuid-Laren was Berend Botje verdreven door kraaien. Duizenden bouwden hun nesten en ze maakten veel kabaal.
Daarna kwam ik in Anloo terecht; het gebied heeft de status van Nationaal Landschap. De verkaveling rond de Aa stamt nog uit de Middeleeuwen.
Ik liep wat rond en ontdekte dat de toren gebouwd is op een grote steen.
Alsmaar hoorde ik een koe loeien.
En toen ik door de velden liep zag ik dat er net een kalfje was geboren.
De nageboorte hing nog uit de vagina.
Het was een bijzondere dag.
