Deze week nemen we jullie mee naar een verlaten kopermijn in Portugal: Mina de São Domingos. Hij was in gebruik van 1854 tot 1966, en ligt dus al ons hele leven lang uit elkaar te vallen en te verbrokkelen. Daar is hij niet lelijker van geworden, zeker niet in het Portugese avondlicht. De muziek is in de Vuurtoren-vorm, en je hoort eerste André, die meteen aan zijn stemknoppen begint te draaien en daardoor de rest van het nummer op gehoor moet spelen, daarna Martijn die er eigenwijs tegenin gaat en een lekkere bromsax van Bram. Als André stopt en Peter erin komt met de piano slaat de sfeer om in iets treurigs dat terug lijkt te verlangen naar de tijd dat er nog koper gedolven werd. Kees vertoeft inmiddels ergens in het firmament.
